13 Haziran 2019 Perşembe / 10:36 | HABERLER 207. Sayı (Mayıs - Haziran 2019)

297 kez okundu

Birinci endüstri devrimi; 1784 yılında ilk olarak su ve buhar gücü kullanılarak dokuma tezgahının icadı ile başlamıştır. 1870’te elektrik enerjisi ile çalışan üretim bantlarının kurularak seri üretime geçilmesi ile II. endüstri devrimine, II. endüstri devriminden yaklaşık bir asır sonra 1969’da da elektronik ve bilgisayar tabanlı teknolojilerle programlanabilir otomasyon sistemlerinin devreye girmesi ile III. endüstri devrimine geçilmiştir. İlk üç devrim süreçleri incelendiğinde yaklaşık 100 yılda bir üretim şekillerinde devrim niteliğinde gelişmeler yaşanmıştır. Önceki dönemlerde bilgi artışı aritmetik olurken III. devrim sonrasındaki gelişmeler geometrik olmuştur. Bu da III. devrim sonrasında önceki dönemlerdeki gibi 100 yıl beklemeden yaklaşık 40 yıllık bir sürede üretim süreçlerini tamamen değiştirecek IV. endüstri devrimi ile tanışmamıza neden olmuştur.

2011 yılında Hannover Fuarında Alman hükümet yetkilileri tarafında ilk kez dile getirilen Endüstri 4.0 terimi IV. endüstri devrimini başlatmıştır. Böylece kavramsal bir tanım olmaktan öte resmi bir nitelik de kazanmıştır. (Kagermann, Wahlster, & Helbig, 2013). İzmir Ege Bölgesi Sanayi Odasının yaptığı araştırmaya göre, 2011-2015 yılları arasında geçen 4 yıllık bir süre içerisinde teknik bir terim olmaktan öteye geçip, milyarlarca euro’luk bir piyasa haline gelmiştir. Ayrıca yine 2020 yılında, nesnelerin interneti aracılığıyla 14 milyar cihazın birbirleriyle etkileşime geçmiş olması planlanmaktadır. Almanya’da ortaya çıkmış olması itibariyle, Avrupa’da yaygın biçimde bilinmekte olan Endüstri 4.0 kavramı, küresel ölçekte de giderek daha çok tanınmaktadır (EBSO, 2015).

Ülke olarak bizim de tüm sektörler olarak bu devrimin akımlarından etkileneceğimiz kaçınılmaz bir gerçektir. 2008 yılında yaşanan küresel ekonomik kriz sonrasında gelişmiş ülkeler krizin etkilerini azaltmak ve rekabet ortamında söz sahibi olabilmek amacıyla yeni arayışlar içerisine girmişlerdir. Özellikle bilgi ve iletişim teknolojilerindeki gelişmeler, ülkelerin sanayileşme politikalarını gözden geçirmesine ve emek yoğun üretimden makine yoğun üretime geçmelerine neden olmuştur. Ucuz işgücü nedeniyle Uzak Doğuya kaptırılan pazar paylarının geri alınabilmesi için en az insanla hatta insansız olarak üretim yapma yöntem ve sistemlerinin geliştirilmesi amacıyla robotların kullanılmaya başlanması Endüstri 4.0’ın ayak sesleri olmuştur. Firmaların hatta ülkelerin küresel pazarlarda rekabet güçlerinin artırılması bilgi ve teknolojiye dayalı sürdürülebilir ekonomi ve sanayileşme politikaları sayesinde olabilecektir. Üretimin her aşamasında makinelerin daha çok kullanılacak olması insan makine uyumunun önemini, bu uyumun sorunsuzca sağlanabilmesi için nitelikli çalışanların yetiştirilmesi gerekliliğini ortaya çıkaracaktır. Yazılım, programlama, tasarım, otomasyon gibi ileri teknolojilerin yoğun olduğu meslekler revaçta olacakken birçok meslek te kaybolacaktır. Ayrıca bu süreç yeni yeni mesleklerin ortaya çıkmasını sağlayacaktır.

Yazının devamı için tıklayın

 

---