İstanbul Büyükşehir İtfaiye Eski Müdürü, İTÜ öğretim üyesi, TTMD üyesi, TÜYAK Vakfı ve Derneği Kurucusu, Onursal Başkanı, Yangın ve Güvenlik Dergisi’nin Danışmanı olan ve geçtiğimiz yıl aramızdan ayrılan Prof. Dr. Abdurrahman Kılıç düzenlenen organizasyon ile anıldı. 7 Temmuz 2022 tarihinde, İTÜ Makina Fakültesi Orhan Öcalgiray Konferans Salonu’nda düzenlenen organizasyonda Prof. Dr. Abdurrahman Kılıç’ın çalışma arkadaşları, TÜYAK yetkilileri, sevenleri, ailesi ve yakınları katıldı. Türkiye’de kendi alanında birçok öncü çalışmaya imza atan Prof. Dr. Abdurrahman Kılıç’ı bir kez daha rahmetle anıyoruz.

İTÜ Makine Fakültesi Dekan Yardımcısı Prof. Dr. Haluk Erol

Organizasyonda konuşan İTÜ Makine Fakültesi Dekan Yardımcısı Prof. Dr. Haluk Erol, bir dönem Prof. Dr. Abdurrahman Kılıç’ın öğrencisi olduğunu belirterek kendisini akademik yönüyle anacağını belirtti. Abdurrahman Hoca ile ilk karşılaşmasının 1985 yılının Eylül ayında olduğunun altını çizen Erol, “Bitirme ödevimi yapmak üzere kendisiyle görüşmüştüm. Henüz yeni öğretim üyesi olmuştu ve çok hevesliydi. Kendisiyle bu süre zarfında uzun sohbetler yapma imkanımız oldu. Sohbetlerimizde akademik konuları, ülkenin durumunu ve sektörde yaşananları değerlendirirdik. Bugün anlıyorum ki bu sohbetler akademik benliğimin oluşumunda önemli dokunuşlar olmuşlar. Bu toplantı vesilesiyle kendisine sevgi, saygı ve şükranlarımızı sunuyoruz” dedi.

TÜYAK Vakfı Başkanı Taner Kaboğlu

Konuşmasında hocayı anmak için gelen tüm konulara teşekkür eden Kaboğlu sözlerini şu şekilde sürdürdü; “Kendisinin yokluğuna alışmamız oldukça zor oluyor. Hocamız Vakfı büyük güçlüklerle 1992 yılında kurduğunu bize anlatırdı. O dönemde sektörün ve ülkenin ileri gelen insanlarını bir araya getirmek, vakfın kurulmasıyla ilgili bütün prosedürleri ve yasal süreçleri idare etmek ile ne kadar çok uğraştığını, vakfın ve sonrasında kurulan derneğin kıymetinin bilinmesi için bu konuları sürekli bizimle paylaşırdı. Hocamızın yangın sektörünü bir çatı altında toplandığını, şekillendirdiğini ve yön verdiğini söylesek sanırım yanlış olmaz. Bu sektör için profesyonel anlamda kim varsa hepimizin hayatına, mesleki kariyerine dokunmuşluğu ve etkisi mutlaka vardır. Bu sektörün içinde tüm bireylerin kurumların üzerinde bir Abdurrahman Kılıç etkisi vardır. Sektörün gelişmesi ve gelişmiş ülkeler seviyesine çıkaması için hiç bitmeyen ve tükenmeyen bir enerji ile çalışırdı hocamız. Vakfımızın tüm faaliyetlerini hem yangın bilincinin artması hem de sektörümüzün gelişmesi ve ileri gitmesi hem de sektörümüzü oluşturan bireylerin bilgi düzeyinin artması için ne gerekiyorsa yapılması konusunda bizleri her zaman yüreklendirirdi. 2004 yılında yine sektörün ileri gelenleriyle birlikte Yangından Korunma Derneği’ni de hocamız kurdu. O tarihten itibaren vakfımız ve derneğimiz birlikte çalışarak Türkiye yangın güvenliği konusuna liderlik etti ve liderlik etmeye devam ediyor.”

TTMD Sarven Çilingiroğlu

Abdurrahman Kılıç ile dostluğunun 1985 yılına dayandığını ifade eden Sarven Çilingiroğlu, “O dönemde İTÜ’de yüksek lisans öğrencisiydim. Kendisinden güneş enerjisi sistemleri dersini almıştım. Daha sonra yüksek lisans tezimi Prof. Dr. Aksen Öztür ile hazırlamıştım. Aksen Hoca aynı zamanda Abdurrahman Hocanın da termodinamik hocasıydı. Bu vesile ile kürsüde sohbet toplantılarımız başlamıştı. Bu toplantılara o dönem Makine Fakültesi Dekanı olan Yaşar Özemir, Abdurrahman Kılıç, İhsan Gülferi ve bazen de can dostum Kazım Beceren katılırdı. Bu 36 yıllık dostluğumuzda çok anılarımız birikmişti. 1986 yılında yüksek lisans tezimi hazırlarken İBB’nin üniversiteden İstanbul’un yangından korunmasına yönelik araştırma yapmasını istemesi, hocanın yangınla ilgili yolculuğuna başlamasına neden olmuştu. Mimarlık fakültesiyle birlikte İstanbul’un risk haritası oluşturuldu. Risk haritalarına göre itfaiye ulaşım hesapları yapılarak gerekli istasyonlar haritalarda belirlendi. Hocamla birlikte Türkiye’nin yangınla mücadele şekli bilimsel bir boyut kazandı” ifadelerin kullandı.

Sevil Kılıç  

1982 yılında Maçka Fakültesi’nde bir mimarlık öğrencisi olduğunu, eşi Abdurrahman Kılıç’ın ise aynı bölümde hoca olduğunu ifade eden Kılıç, “O yıllarda mutlaka karşılamışızdır diye konuşurduk ama bir birimizi hiç fark edememiştik. Sonra aradan 20 yıl geçti, 2003 yılında ilk kez karşılaştık. Kader bizi yirmi yıl sonra karşılatırdı ve geçen yıla kadar bu birliktelik hiç bitmedi. Onu her gün özlüyorum ve her gün özleyeceğim ve bu hiç bitmeyecek. Aslında bu bir veda konuşması da değil. Hayatıma geldiği ve bana sonsuza dek yaşayacak güzel anılar bıraktığı için ona teşekkür ediyorum. Onun hayatında en yakın dostu Fındık’tı. Fındık’tan sonda Fitnat geldi hayatına. Fitnat da onun hep yanına ve yöresinde yer aldı. Diğer bütün köpekler onu çok severdi ve koşarak yanına gelirdi, onda yer alan sevgiyi hissediyorlardı sanırım. Köyümüz Çatalca’da yer alıyordu ve onun en sevdiği yerlerden biriydi. Fidanlar dikti, çiçekler yetiştirdi, üzüm bağları kurdu, bunların hepsini sevgi ile yaptı. Emeğin, dostluğun ve vefanın ne demek olduğunu çok iyi bilirdi eşim.

O çok iyi bir babaydı bunu en çok kızım bilir. O seven anlayan, dinleyen, paylaşan bir babaydı. Ayrıca torunlarıyla da arası çok iyiydi. Gezmeyi çok severdi birlikte birçok yer gezdik. Pandemi gelince hayatımızı altüst etti. Bizim aramızdan ayrılmasına da pandemi sebep oldu. O korkuyla kontrollerine gidemedik, geç kaldık. Birlikte çok güldük, ağladık, dinledik, anılar biriktirdik. Yaz geçti, kış geçti bahçemizde hep çiçeklerimiz oldu. Şiirler müzik hep hayatımızdaydı. Manolya ağacını bir başka seviyordu, ona hep saray lalesi derdi. En sevdiği ağaçların arasında bir de kiraz ağacı vardı. Oraya gittiğimizde o ağacın altında mutlaka oturur nefes alır dinlenirdi, bütün haftanın, ayların yorgunluğunu atardı. Emekli olması hayatında hiçbir şey değiştirmedi, daha çok çalıştı. Hep çalıştı çok mutlu bir insandı. Artık onun yokluğunu onu kaybetmenin üstesinden gelebileceğimi ve bunlarla yaşayacağı biliyorum. Ama bir daha asla aynı olmayacak. Bu çok zor geçen bir yıldı. Bu süre içinde her zaman yanımda olan, bana desteğini sevgisini esirgemeyen başta çocuklarıma, kardeşlerime ve bir telefon uzakta olduğunu hatırlatan yakınlarıma ve arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.”

Dr. Gökhan Bal 

“Sayın hocamı saygıyla, minnetle, rahmetle ve özemle anıyorum. Alisine sevenlerine buraya gelen gelmeyen tüm dostlarına tekrar başsağlığı diliyorum. Hocamızla 2002 yılında araştırma görevlisiyken tanıştım. O sıralar yüksek lisans yapıyordum ve bir konu üzerinde araştırma içindeydim. Abdurrahman Hocamızla birlikte Kazım Hocamızın da yıllardır yangın güvenliği konusundan çalıştıklarını ve artık insan yetiştirmek için bu alanda ilgi duyacak bir kişi arayışında olunduğunu öğrendim. Bunun üzerine vefatına kadar geçen 19 yıl boyunca hep hocamızla birlikte çalıştım. Kendisi benim hem akademik kariyerimde hem özel sektörde danışmanım, yol göstericim oldu. Hocamızla çalışmaya başladığımız ilk zamanlardan sonra ben de bazı soruları cevaplayabilecek düzeye geldiğimde beraber gittiğimiz toplantılarda benden ‘iyi bir öğrenci yetiştirmişsiniz hocam’ diye bahsettiklerinde hocam da çok büyük bir tevazu göstererek ‘çırak ustayı geçmezse usta usta değildir’ derdi. Aslında değil ben Türkiye’de bu konudaki tüm uzmanlar toplanıp beraber hareket ederek bir çalışma yapsak, hocamızın ortaya çıkarmış olduğu esreleri taklit edebilir miyiz bilmiyorum. Türkiye genelinde bir yönetmelik çıkarılması, sempozyumlar düzenlenmesi, dernekler kurulması inanılmaz eserler. Biz elimizden geldiği kadar onu takip ediyoruz.”