İnsana değer veren ülkelerde itfaiyelerin ve itfaiyecilerin ayrı bir önemi vardır. Avrupa ülkelerinde itfaiye ile ilgili yaptığım incelemelerde, itfaiyeye ve yangın güvenlik önlemlerine verilen değeri gördüğümde hayretler içinde kalmıştım. Gelişmiş ülkelerde itfaiyeye ve itfaiyecilere verilen değer çok yüksektir. İtfaiyeci olmak bir ayrıcalık olarak görülür. İtfaiyecilerin aylık ücretleri standart memurlara göre çok yüksek olup özel sağlık sigortaları bulunmaktadır.

Gazeteci Eser Ünür ile sohbet ediyordum, bir anısını anlattı. “Ben itfaiyeciyi yangında hortum tutan kişiler olarak bilirdim” diye söze başladı. “Berlin’de bir barda bira içiyordum. Yanımda
oturan bir beyle sohbete başladık. Bana 'Benim oğlum itfaiyeci' dedi. Öylesine övünç duyarak söyledi ki çok şaşırdım. Herhalde kendisi işsiz olduğu için oğlunun işiyle övünüyor diye içimden
geçirdim. Sonra kendisinin ağır ceza hâkimi olduğunu öğrenince iyice şaşırdım. Çok düşündüm. Anladım ki, insana yeterli değeri veren ülkelerde itfaiyecilik çok önemli. İtfaiyeciliğin çok şerefli bir meslek olduğunu o zaman öğrendim. O tarihten günümüze itfaiye denilince hep Berlin’deki bu anım aklıma gelir” dedi.

Japonya’da benim de katıldığım itfaiye birlikleri toplantısına İmparator ve imparatoriçe katıldı. Japon imparatoru kutsal olarak görülür ve çok az toplantıya iştirak eder. Macaristan’a
gittiğimde içişleri bakanı benimle görüşmeyaptı. İngiltere’de kraliçenin itfaiyeyi ziyaret etmesi itfaiyelere verilen değerin bir ifadesidir. Doğu bloku ülkelerinde itfaiye müdürleri genellikle generaldir. Biz de itfaiyeciler küçümsenir. Cumhurbaşkanı Kenan Evren, 1985 yılında hava alanında Antalya itfaiye müdürünü gördüğünde apoletleri askeriyeyi çağrıştırdığı gerekçesiyle kıyafetlerinin hemen değiştirilmesini istemiş ve itfaiyelerde yüzyıllardan beri kullanılan üniformalar değiştirilmiştir.

Japonya ile “Kardeş İtfaiye” anlaşmasını imzaladığım zaman, Japonya’da dünyanın en fazla baskı yapan gazetelerinden biri olan Mainishi Shinbun gazetesinde haber olarak çıktı; ama Türkiye’deki gazetelere bildirmeme rağmen hiç haber yapılmadı. Ülkemizde sadece büyük yangın haber niteliği taşımakta, yangın olmadan yangın güvenliği ve itfaiye nadiren haber yapılmaktadır.

1992 yılında, o tarihlerde İçişleri Bakanlığı Müsteşarı olan Sayın Vecdi Gönül ile birlikte, Japonya ve Singapur’a ziyaretimiz oldu. Gitmeden önce, Singapur İtfaiye Müdürlüğü’ne
kendilerini ziyaret edeceğimi yazmıştım. Uçuş bilgilerimi sordular; onlara bildirdim. Uçak Singapur havaalanına indiğinde, itfaiyeciliğimle gurur duydum. Müsteşar için büyükelçi dışarıda
bekletilirken, beni uçakta karşıladılar. Bu, itfaiyecinin itfaiyeciye verdiği değerin bir simgesiydi. Özellikle de; Japonya’da 1989 yılında itfaiye eğitimi yaptığım şehre uğradığımızda, istasyonda
itfaiye bandosu ve tören kıtası ile karşılamaları, birçok itfaiyecinin çocukları ve eşleri ile istasyona gelmeleri müsteşarı hayretler içinde bırakmıştı. Her ne kadar müsteşar, gösterilen ilginin
benden kaynakladığını ve bana şeref madalyası verilmesi gerektiğini söylese de, bence asıl önemlisi itfaiyeci olmamdı.

İtfaiyede, hangi ülkeden gelirsek gelelim, hangi üniforma giyersek giyelim, hangi dili konuşursak konuşalım, ortak bir düşman olan yangınla savaşırız. Tanınmasanız bile, dünyanın gelişmiş
ülkelerinde itfaiyeci olduğunuzu söylerseniz farklı bir itibar görürsünüz. Size sevgi ile imrenerek yaklaşırlar. Umarım ülkemizde de bir gün itfaiyelerimiz siyasetten soyutlanır ve itfaiyeci imajı olması gerektiği yerini alır.

Yazının tamamı için tıklayın