17 Eylül 2020 | TEKNİK MAKALE 217. Sayı (Eylül 2020)

2.280 kez okundu

NILS JOHANSSON

Yangın Güvenliği Mühendisliği Fakültesi, Lund Üniversitesi, Lund, İsveç

1. GİRİŞ

Küçük ve orta ölçekli kapalı yerlerdeki yangınlar sıcak gazları karıştıran türbülanslara sebep olur, bu da sıcaklığın her tarafında oldukça tekdüze olduğu sıcak gaz tabakaları meydana getirir. Bunlar bazı durumlarda “kompartıman yangın çerçevesi - compartment fire framework” olarak da adlanır ve bu tabakalar yangının parlamasından önceki ve sonraki tabakalaşmaya da uygulanır. Yangın çerçevesi aynı zamanda tabakalaşmış sıcak gaz tabakalarından çıkan ısının kapalı alandaki tüm yanıcı maddeleri tutuşturacak kadar yoğun olduğunda meydana gelen parlama konseptini de içerir. Bu alandaki ilk kapsamlı çalışma 1950’lerde Kawagoe [1]tarafından yapılmış ve bu alan için o zamandan beri oldukça fazla gayret sarf edilmiştir. Bu çalışmalar Eurocode 1’deki zaman-sıcaklık eğrileri [2], ve belli koşullar altında yangın güvenliği mühendisliği için çok değerli olan, iki zonlu modeller gibi nümerik modeller benzeri farklı tipte analitik yöntemlerle sonuçlanmıştır.

Durum gaz tabakalarının tekdüze olarak kabul edilemediği geniş alanlar için daha karmaşıktır. Kompartıman yangın çerçevesinin dışında, parlama ve ön parlama ve son parlama alevleri ile ilgili kavramlar kullanılamaz hale gelir ve tekdüze olmayan sıcak gaz tabakası diğer modelleme yöntemlerini gerektirir (bakınız Şekil 1). Kompartıman yangın çerçevesinin ne zaman uygulanması gerektiği veya ne zaman uygulanmaması gerektiğine dair açık bir tanım yoktur. Buna rağmen Uluslararası Standartlar Örgütü zon modellerinin kullanımı üzerine bazı standartlar yayınlamıştır[3], bunlar kompartıman yangın çerçevesinin olası kapalı alan ölçüleri sınırları hakkında bazı ipuçları vermektedir.

Yazının devamı için tıklayın 

 

---